Pop art to prąd artystyczny, który pojawił się w sztuce po II wojnie światowej, wywodzący się z ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Termin pop-art został po raz pierwszy użyty przez angielskiego krytyka sztuki Lawrence’a Allowaya w „Przeglądzie Architektonicznym” z 1952 roku do opisania tych obrazów, które ilustrowały powojenny konsumpcjonizm i czerpały z dóbr materializmu.
Program nurtu
Na ukształtowanie się pop-artu miał wpływ konsumpcyjny charakter zachodniej cywilizacji, zwłaszcza mechanizmy reklamy. Nurt tego rodzaju w dużej mierze czerpał z surrealizmu oraz naturalizmu. Surrealizm widoczny jest w przedstawieniach kontrastujących i niesamowitych komiksów, natomiast naturalizm przejawia się w ukazaniach przedmiotów codziennego użytku. Artyści związani z tym kierunkiem dążyli do zobrazowania cywilizacji wielkomiejskiej i odpowiedzi na doświadczenie kultury masowej. Początkowo sięgano głównie do malarstwa, z czasem zaczęto wykorzystywać inne środki plastyczne, tworząc aranżacje przestrzenne, instalacje.
Forma pop-artu
Styl w dużej mierze był początkiem nurtów alternatywnych, odbiegających od klasycznych form przedstawienia sztuki. Dzięki temu również sama forma pop-artu wyrażana była za pomocą nieszablonowych środków. Nurt tworzył niejaką syntezę z poszczególnych elementów, skupiając się na kolorze i połączeniu form. Zabiegi tego typu mają na celu ukazanie absurdalności kultury masowej, jak i uzmysłowienie konsumpcjonizmu, w którym żyjemy na co dzień.
Prekursorzy w kulturze anglojęzycznej
W Wielkiej Brytanii za prekursorów pop-artu uważa się londyńską Independent Group, czyli grupkę młodych malarzy, rzeźbiarzy, architektów i innych przedstawicieli sztuki, którym nie odpowiadało „nabożne” podejście do sztuki i kultury. Ich ruch zawiązał się w 1952 roku. Prekursorem dzieł w stylu pop-art i twórcą nazwy tego nurtu był Eduardo Paolozzi. W Stanach Zjednoczonych, mimo że pop-art pojawił się w tym samym czasie, to dopiero w 1960 roku pod wpływem rynku reklamowego. Mistrzem nurtu do dzisiaj, niezmiennie pozostaje Andy Warhol, którego najbardziej znany obraz, czyli „Tryptyk Marilyn” pozostaje jednym z najlepiej rozpoznawalnych dzieł na świecie.